Bir Akşam Vakti Şiiri - Cağlar Akarsu

Sokak başındaki kandilli lambalar,
Gecelerde mor ve kırmızı ışıkları
Titreşirken, çevrede ki taşlarda,
Şen kahkahalar duyuldu dört bir yandan,
...
İki katlı ahşap bir evin merdivenleri,
Gıcırdarken bir –bir basamaklar,
Keskin bir arap sabunu kokusu geldi,
...
Hoşça bir kızdı, meraklı Melahat
Kadife çiçekleri teneke saksılara dikti,
Elinde bir ibrik su dökerken,
Mahalleden her gelip geçene,
Şen sesi ile “ selam “ gönderirdi.
Karşıda ki komşusu dul bir kimse,
Gözlerken çevrede ki kızları,
Dedikodusu bizim Melahat’e düşerdi,
...
Ah! Meraklı ah!
...
Evlerin önünde bir murat araba,
Çekili görünce, hemen koşar giderdi.
Hangi komşunun, ne yaptığını izlerdi,
Merak bu işte, bitmezse eğer,
Arkasından çekiştire-çekiştire sakız çiğnerdi,
...
Ah! meraklı ah!
...
Bahçeli evdeki, Zarife kızın,
Pembe fistanlı, dantellerini
Uzun topuklu, iskarpinlerini.
Kıskanç gözlerle ayrı süzerdi,
Zarife bir yakışıklı koca buldu,
Asmalı bahçede, nişan yüzüğünü taktı,
Elini göstere- göstere, Melahat’e uzattı,
...
Meraklı çatlatacak sakız bile, bulamadı,
Çok isteyeni çıkmıştı, hepsine bir bahane,
Şimdi geç kalmış yaşı ile, evde kalmıştı,
...
Bir çok söz dolaştı arkasından,
Umursamazca,
Omuzlarını şöyle bir kaldırdı,
Bir şarkı, tutturdu, akşam vakti,
“bana bakma...benim yarim var”
Yarı cilveli sesi ile mırıldandı,
Merdiven başlarında delikanlılar,
Sivri burunlu, ayakkabıları sürüdüler,
Yakası açılmadık sözler ettiler,
Hafifçe arkaya attıkları, siyah saçları,
Güneşte az yağlı, parıldadı,
Birden burdular siyah uçlu bıyıklarını,
Yol ortasındaki kediye tekme attılar,

Muzipçe, dudak büktü Melahat,
...
Saçlarına bir kır papatyası taktı,
En ağır kokulu esansı boşalttı,
Beyaz gerdanını, yavaşça çıkarttı,
Her zaman meraklı kendisi mi olacaktı,
Çevresindeki, bakışları sulandırdı.
...
Ah! Meraklı ah! !
...