Bir Akşam Üzeridir Şiiri - Emrah Güngör

Bir akşam üzeridir
Karanlık çökmüştür iyiden iyiye
Ve başlarsın yalnızlığın ayak seslerini duymaya
Gözün kapıda aklın hatıralardadır
Bir korkudur alır yüreğini
Titreme olur sarar bedenini
Cam kırığıdır keser ayaklarını
Aynalara kızarsın
Dayanamaz yumruklarsın
Kanar ellerin kanarsın
İntihara teşşebbüs eder gece
Daha ateşlenmeden geri tepersin
Yalnızsın ulan yalnızsın
Elin mahkum bunada alışacaksın
Vakit bir hayli geçtir
Sessiz bir çığlığın içinden
Saat tik takları sıyrılır
Artık neredeyse son geldi sayılır
Hissedersin bir sonraki adımı
Yinede çekmezsin ayağını
Çünkü bilirsin arık sonun yaklaştığını
Derken bir hüzün sarar yastığını
Uyuyamazsın
Kefenin olur yorgan
Ve yine yalnızsın
Güneş doğar sokaklara
Pencereden içeri ince bir ışık dalı süzülür
ölsen sanki arkandan kim üzülür
Belki gecenin gözleri ıslanır
İki damla yaş olur akarsın
Canın yanar bağıramazsın
Çığlığını gömersin