Bir Akşam Üstü Rüzgarı Şiiri - Halit Yaşar

Duyan var mı kimsesiz çığlıklarımı ?
Duyan var mı içimde kopan sessiz fırtınayı ?
Kimliğim yok
 Adım yok
Mührüm yok dünyada
Uzaklardan gelen bir göçebeyim
Yurdum yok
Yuvam yok
Kimsem yok bu diyarda
Yaprakları dökülen bir ağaç gibi yalnızım şimdi
Savruluyorum
Yıkılmaya yüz tuttum
Kırılıyor dallarım
Sahi ne kaldı beni tutacak
Fırtınalara göğüs geren kendi gövdemden başka yaslanacak
Nerde ?
Yokluğu benimle sırtlanacak kadın
Gözleri ay gibi parlayan
Saçları ok gibi her biri sineme batan
Yüzünde yedi iklim, nehirler, ovalar
Ah şimdi yokluğuna titriyor dudaklarım
Büyüyor içimde bir çıg gibi, kimsesizlik çaresizlik..
Sessizliği dağıtan bir uğultu yükseliyor
Semaya
Benim ben bir akşam üstü ruzgarıyım bir yanım ılık öbür yanım buz tutmuş
Tadı yok tuzu yok yaşanmışlığın
Bir yanım mayhoş öbür yanım zehir zemberek

Nerde kaldın ?
Özledim gülüşlerini