Bir Akşam Üstü Şiiri - Aysel Çoban

Bir akşam üstü şimdi,
Ankara bambaşka gözlerimde
Sıradandı her şey, şimdi daha da sıradan
Hayatın içinde, yaşayanların yaşattıklarıyla,
Yaşananlar geceye bırakacak yerini, en sefilini
Ne kadar uzaksın itiraf edemediklerime
Ne kadar yakınsın tüm göremediklerime
İçimdeki sessizlik,
Terkedilmişlik yığını şehrin ortasında

Uzaklarda bir yerlerdeydi aradığım
Çok geçmemiş dikilmişti karşıma
Buğulu bakışlarında ben vardım
Sözlerimizde oğlan çocuğu özlemi
Özlemler, özlemleriyle karşılaşmıştı
Sonra bu hikaye bitiverdi, sonu göremeden
Ruhumuz serbestti artık
Yapamadıklarımız, yaptıklarımıza tanık olmuştu
Ve şimdi akşam işte,
Gözlerim
Sözlerim,
Yüreğim,
Karanlığa karışıp gidiyor evrenin orta yerinde