Bir akşam üstü Şiiri - Beşir Çitak

Bir akşam üstü çıksam şu buhrandan
Bir nefes alsam,
Son nefesmiş gibi çeksem derinden
Bir yolüstü hayratından su avuçlasam
Beti benzi atmış yüzüme çalsam
Bilirim sen düşersin aklıma
Yine bulutlar gezinir gözlerimde
Neşter kesiği yaralarım yeniden kanar.

Gitmek istiyorum bu şehirden
Kara tren gibi vagon vagon yüklenip gitmek
Emanet düşler bırakıp geride,
En gaddar gerçekleri heybeme alıp gitmek.

Ve özlemin sığınır yüreğimin çorak katmanına
Bir şiir filizlenir kurumaya yüz tutmuş bağımda
Titrek parmaklarımın yazdığı bir şiir
Satır satır sen kokan, seni anlatan

Bir akşam üstü çıksam şu kör odamdan
Sokakta beklesem sabahı, güneşin doğuşunu
Sen diye geceyi bassam bağrıma
Heyecandan titreyerek sarılsam hayaline
İki kaşının ortasından öpsem.

Belki bu göreceğim son akşam üstü
Cansız bedenimi bulacaklar sabaha karşı
Muradı avuçlarında kalmış bir garip
Ve yüzü devriye pazarı
Nöbeti devretmiş keder, başka bir kedere

BEŞİR ÇİTAK