Bir Akşam Üstü Şiiri - Muzaffer Şanver

Seni kaybedişim, kazanışım gibi,
Yine bir akşam üstüydü.
Bir akşam üstü,
Gönlümü süsleyen gülün,
Dikenli bir dal olacağını,
Hayal bile edemezken,
Yüreğimi yara yara çekip
Aldıklarında
Yine bir akşam üstüydü.
Bir akşam üstü,
Yapayalnız bomboş kalakalmıştım,
Kızılırmak’ın kenarında.
Masama konan çaya anlattım
Olup biteni.
En sonunda dayanamadı çay,
Sarardı,soldu,bulandı.
Çaycının gelip,
Bir bana bir çaya bakışı,
Gözünü benden ayıramayışı,
Yine bir akşam üstüydü.
Bir akşam üstü,
Sanki çay ırmaktı,ırmak çaydı.
İç içebilirsen, geç geçebilirsen.
Sen karşı kıyıda,
Ben karşı kıyının karşısında,
Umutsuz bakışlarımız ırmağın
Sularına gömüldüğünde,
Yine bir akşam üstüydü.
Bir akşam üstü,
…Ha… Çaycı kızdı.