Bir Akşam Üstü Şiiri - Adem Karagöz

Yine bir akşam üstüydü sahilde.
Hava kararmış,rengarenk ışıklar yanıyordu caddelerde.
Oturuyorum,sakin ve sesiz orman meyhanesinde.
Seyrediyorum balkondan batan güneşi,
Yavaş yavaş kayboluyor gözümden.
Batan güneş hüzün veriyor bana her seferinde.
Bir taraftan çekiyorum sigaramı ağır ağır.
Efkar dağıtıyorum içki kadehleriyle.
Farkında değil hiç kimse gecen zamanın
Herkes dalmış kendi alemine.
İlerliyor saatler durmadan,gece yarılarına,
Yazık bir gün daha eksildi ömürden yine.