Bir akşam geçerken şehirden acılarla...

sefil, perişanım taşındın ya yüreğimden
dokunsalar ağlayacağım erkekliğime inat oluyor göz yaşlarım
taştan değil ki kalbim,anneler yoğurmuş nazlıca hamurumu,incitmekten korkarak
annelerin yüreği hatrına olsun sevmelerin gel bana,her şeyi unutarak, bir beni unutmadan

unut deme,bilirsin zalim değilim senin kadar
bir umudum var seni değiştirmek adına,sevmek tersten estiriyor rüzgarları ateşlere su oluyor,şehirlere yağmur
sende beni değiştirmelisin sevgilim,gülmeli, sarılmalı, ellerimi tutmalısın
ben hep öyle yaptım sevdiklerime,senden payıma ne düşüyorsa hazırım ver bana,acıda olsa

elbet bir gün anlayacaksın bütün herkes gibi beni
işte ben o zaman çoktan gitmiş olacağım,senden uzak olan neresi varsa
sanmaki mesafeler uzayınca ayrılık olur,yüreğinden gözlerinden teninden sıcaklığından mahrumsam en büyük ayrılıktır bana
ben seni yaşayacağım bana öğretilen sevgi namına sen bilmeyeceksin,hakkını vermelisin seni doğuran annenin, sancılarının,ve hiç anlayamayacaksın bütün bunları,gözlerin kör veda edeceksin hayata! şimdilik hoşça kal.