Bir akşam ansızın aklın vurulur

Bir zûhre yıldızı
Ve bir lem’a belirdi gökte
Zûhre sendin, beliren ben
Gökte varlığın, hûzme eden
Süzülen ışıktı benliğinden

Ebedi gibi gelen fani hisler
O varlıkları yoksun kılan sebepler
Mahsun kalan biçare gibiler

Zerre ânlarla
Şimdi kör oldum, dünyam ağlıyor
Işığın olmadığı yerde hûzme muhâl oluyor

Sızamadım bir kaynaktan, buluttan
Kainat kurak
Ağlarsak belki yeşerir mi tabiat
Kafi gelir mi yaşlar can vermeye toprak için
Elbette yeterdi, artardı
Her nefis için bir katre yâr
Fazıl’ın çölünde çile
Nur’un imtihan dediğinde sabır var

Satırlardan seçmece bunlar
Zira kelimeler ancak orada durur
Bir akşam ansızın aklın vurulur