Dışarıda uğuldayan, camı tıkırdatan bir rüzgâr.
Karanlığa bürünerek sohbet eden yıldızlar.
Sallanan, sallandıkça hışırdayan ağaçlar.
Yalnızlığa gömülüp düşünen beden ve garip duygular.
Yine başı iki elinin arasında garip manzarayı seyrediyor.
Fakat gözleri donuk, belli ki ümitsizce bakıyor.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
gözler haykırınca kulaklar duymaz
duyulacak ne varsa sızıyorsa gözyaşlardan yanaklara,
iz olup akacak
sahipsiz sokaklara...
'Karanlığa bürünerek sohbet eden yıldızlar'...çok güzel,duygusal,hüzünde var....tamamlamış şiirinizi....ellerinize sağlık.
kaleminize sağlık...sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta