Bir Ah Çektim Şiiri - Evren Özcan

Bir ah çektim;
Geçmişim gözlerimin önüne geldi.
Ama nereye kadar ki geçmişim?
Zaman insafa gelmiyor,geçiyor.

Bir ah çektim;
Cumbalı,ahşap bir ev,ilk uyanış.
Rahmet olsun anneannemin dantel ördüğü berjer,
Gül kokardı, yalnızlığımıza inat her yer.

Bir ah çektim;
Dedemden yadigar gümüş tesbihi çektim.
Bursa'nın Orhaneli'nde doğmuş,
Çokça ampul değiştirmiş; karayolları,otoyolları,kader yolları,keder yolları...

Bir ah çektim;
Anlayamadım,koca bir ömür iki harfe nasıl oldu da sığdı.
Bitmeyen bir ud taksimi aklıma kazındı,
Yürüdükçe bitmeyen İstanbul'un Taksim'i aklımı aldı;
Tabi ben o sıralar 6 yaşındayım,
2 süper film birden yazıyordu afişte,
Lavuk çıktı karşıma almadı içeri,
Sana uymaz bas git velet, dedi.

Bastım gittim,
Bir ah çektim;
Sonradan öğrendim ki edepsizmiş o filmler,
Hah! Güldüm; ulen dedim hayat çok mu edepli.
Gülüp geçtim,zamana kandım.
Zaman insafsızca,insansızca gülüp geçiyor,
Geliyor,geçiyor.

Bir ah çektim;
Keşke söyleseydim dedim.
Keşke 'Seni seviyorum, güzel gözlüm' deseydim.
İçimdeki tek pişmanlığı,yaşamasaydım.

Bir ah çektim;
Geriye ne para kaldı,ne şan, ne kadın hırsı.
Mırığı çıkmış,derisi pörtlemiş 80'lik bir ihtiyar,
Görmeyi unutan iki göz,
Zor da olsa duymak için çalışan iki işçi kulak,
Bir de güzel gözlüme söyleyemediğim iki çift söz.

Siz de benim yaşıma geleceksiniz,
İnanın size de bundan farklı birşey kalmayacak
Sevmeyi söyleyeme utanırdık biz,
Siz ise utanmayı unuttunuz.
Belki de aramızdaki en net fark bu olacak.

Bir ah çektim;
Bir fotoğraf çektim.
Dede yadigarı tesbihi bir sıra daha çektim,
Bursa'nin Orhaneli...Tarih:20/07/1957