Bir Ağustos akşamı,
Tatlı bir meltem.
Bir kağnı arabası,
Gacır gucur ağlıyor.
Ve bir adam,
Ağzında sarma sigarası
Evde hazır çorbası.
Yüklü bir öküz arabası
Odun taşıyor.
Öküzler ağır ağır,
Hamallığın alasını yaşıyor.
Dünyanın ağırlığını taşıyor.
İki ahşap kağnı tekeri
Çatlak çatlak,
Hemcinsini taşıyor.
Tekerin izini
Hemen arkasındaki aşıyor,
Paytak paytak.
Bir Ağustos akşamı,
Bir adam
Kağnısıyla odun taşıyor.
Bilmem güneşin gittiği yerde
Kimler yaşıyor, neyi yaşıyor!
Ağır bir yük,
ihtiyar dünyanın omzunda...
Ve zaman, sonsuzluğun kıyısında,
Son demini yaşıyor.
15 Mart 2004 Pazartesi, Danimarka-Koge 20.50
Necmi ÜnsalKayıt Tarihi : 10.5.2004 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ağır bir yük,
ihtiyar dünyanın omzunda...
Ve zaman, sonsuzluğun kıyısında,
Son demini yaşıyor.
.
Evet, evet galiba son demini yaşıyor.
öküzlerde,
dünyanın kahrını çekiyorlar da,
ne onlar farkında ne de dünya...
necmi bey gerçekten çok iyi bir anlatımınız var ...sanki anlattığınız kişi ile yan yana yürüdüm...çok gerçekçi
sevgiler
TÜM YORUMLAR (12)