Bir ağaçkakan kadar yalnızım

Issız bir çölün ortasındayım.
Kupkuru ağacın gövdesine dadanmış bir ağaçkakan kadar yalnız...
Ter kokan ıslaklığıyla aç bir kaplan
Sonsuz bir acının karanlığında yüreğim
Sessiz bir geminin tek yolcusu...

Susuz bir denizin kıyısındayım
Dupduru acının duldasına sığınmış bir kelebek kadar sırsız...
İs kokan yorgunluğuyla ölü bir güvercin
Durgun bir evrenin sonsuzluğunda gözlerim
Gülsüz bir bahçenin tek gözcüsü...

Günsüz bir tepenin yamacındayım
Kapkara güneşin gölgesine uzanmış bir kum yengeci kadar tatsız…
Güz kokan acılığıyla yalnız bir insan
Yorgun bir yaşamın bitkinliğinde ellerim
Bitmez bir yaşamın tek sancısı…

Dinmez bir ağrının en başındayım
Yalnız
Ve acımasız....