Bir Ağaç Sallandı

Bir ağaç sallandı rüzgârdan.
Sallandı da, sallanır sallanmaz bir yaprak düştü dalından.
Ağaç üzgün ve dalı üzgün,
Bakıp, bakıp geçiyor insanlar yanından.
Kara bulutlar ağdı, ovalardan dağlara,
Bir hüzün yağmurudur, başladı onun arkasından.
Yağmur yaşı dinleyen yok,
Korkan yok.
Yağmur değildi çünkü hüzündü sel olan yaşlardı akan.
Ve ortalığa yayıldı pek çok çığlık,
Bir anda,
Konuşan yok, ağlayan çoktu arkasından.
Yer inledi,
Ve gök dinledi,
Yer, yerinden oynadı,
O, daldan düşenin arkasından.

Bir hazin son bahar günüydü.
İlahi bir sesle irkildiğim gün
Yüreğimin derinliklerine işledi, sonra gözlerime yaşlarla doldu
Dinlediğim bu sesin verdiği hüznünden.
Ve bir korku oluştu yüreğimde
Birden,
Yer sarı gök bakır bir son bahar gününde.

Ne hazin bir mevsim,
Ne hazin bir gün.
Kimi koşturmakta kimi dersen ağlamakta…
İnsanlar,
Birer, birer kuru bir yaprak gibi dalından dökülüp durmakta.
Şu hazan mevsiminde…
Ben ise hüzünlüyüm sessiz düşüncelerimin içinde..

19 Ekim 13