.BİR AĞaÇ KADAR Şiiri - Onur Bilge

Köklerini yaymış toprak altına
Gövdesini oynatamaz fırtına
Yaratıklar sığınıyor altına
Onun gibi kuvvetli duramadım

Tüm yapraklar zikirde tüm çiçekler
Sevinçle el çırpar Azrail bekler
Son rüzgarla ölüme gidecekler
Ölümü sevinçle bekleyemedim

Gövde kıyamda tüm dallar rükuda
Kol uzanmış el açılmış duada
İbadette her an bense uykuda
Bir ağaç kadar kulluk edemedim

Fısıl fısıl Seni zikrediyorlar
Rabb’im yalnız Seni fikrediyorlar
Dalları yaprakla setrediyorlar
Ben bir bitki kadar örtünemedim

Kendimi bir dev onu cüce sandım
Yanına yaklaştım durdum utandım
Boyuna bakınca Rabb’imi andım
Heybetine bir örnek seçemedim

Yılda bir bayramı var çiçeklenir
Çiçeklerinden meyveler beklenir
Meyvelerine tohumlar eklenir
Allah için bir tohum veremedim

Başsız iken düşünür tefekkürde
Hamd-ü senalar ediyor şükürde
Balta keserken bile teşekkürde
Odun kadar gözyaşı dökemedim

Benim gibi tatlı tuzlu yemiyor
Öyle iken bana mısın demiyor
Ekşi tatlı mayhoş meyve veriyor
Aldıklarımı geri veremedim

Vurmadıkça sesi çıkmaz gık demez
İnsanoğlu söylemeden edemez
Sükut altın olsa da sabredemez
Öyle derin huşuya dalamadım

Gezme bilmez hiç ziyarete gitmez
Yaren yanına varıp laf işitmez
İnsanların dedikodusu bitmez
Yalnızlığın tadına varamadım

Susuz kalmış da kurumuş kavrulmuş
Yaprakları rüzgarlarda savrulmuş
Birkaç kütük şömineye kurulmuş
Öylesine gururla yanamadım

Yanarken de: “Allah! ..” der, çıtır çıtır
Yine huzurla, Rabb’ini haykırır
Dumanı ruh gibi tenden ayrılır
Duman duman Sana yükselemedim!