Bir Ağabeyim Vardı Şiiri - Hasan Çağdaş ...

Bir ağabeyim vardı.
Kaybedince anladım kim olduğunu.
Bir ağabeyim vardı.
Kaybedince hatırladım hatıralarımızı.
Benim bir ağabeyim vardı.
Kaybedince anladım onun kim olduğunu.

Ben 5 yaşındaydım oda 6
1 yaş vardı aramızda
Babam oyuncak alırdı bize
Ya ayda bir ya da iki ay da bir.
Oyuncağı da bir tane alırdı ne yapsın adam parası mı vardı.
Ortak oynayın derdi bize.

Ağabeyim çekilirdi bir köşeye.
Bense hemen oynamaya başlardım.
Babam derdi ki ağabeyime; Oğlum sen neden oynamıyorsun diye.
Ağabeyim sevmedim baba oyuncağı. Kardeşim oynasın derdi.

Gece olur yatardık. Her gece bi tıkırtıyla uyanırdım.
Bir bakardım ki ağabeyim almış oyuncayı oynuyor yatağında.
Derdim ki kendi kendime yav bu çocuk hani sevmemişti oyuncağı.
Hem neden geceleri oynuyor ki? Delimidir nedir yav.
Sonra yatardım.

Bir ağabeyim vardı benim.
Kaybedince anladım kim olduğunu.
Meğersem ben rahatça oynayayım diye öyle yapıyormuş.

Okul da hep kollardı beni.
Hiç unutmam bir keresinde 4 çocuk yemeğimi almıştı elimden.
Okulun arka bahçesin de sessizce ağlıyordum.
Ağabeyim geldi dedi ne oldu kardeş.Dedim böyle böyle.
Bir hışım gitti yanımdan.5 dakika sonra geldi yanında da o 4 çocuk.
Hepsinin elinde bir yemek teker teker bıraktılar önüme.
Sonrada özür dileyip gittiler.
Kalkıp sarıldım ağabeyime. Yemeklere dokunmadım bile.

Bir ağabeyim vardı benim. Kaybedince anladım kim olduğunu.

Ben 24 o da 25 yaşına gelmişti.
İkimiz de nişanlıydık.
Babamın 2 düğün yapacak durumu yoktu.
Bir gün geldi ağabeyim eve. Ben nişanı bozdum diye.
Sormayın dedi niye?
Aradan 2 ay geçti ben evlendim.

Meğersem ben evleneyim diye sevdiğinden vaz geçmiş.
Önce sevdiğine söylemiş böyle böyle diye.
Kız kabul etmemiş daha beklemem demiş.
Ağabeyimde atmış nişanı gelmiş sırf ben mutlu olayım diye.

Bir ağabeyim vardı benim.
Kaybedince anladım kim olduğunu.
Bir ağabeyim vardı benim.
Kaybedince anladım onun kim olduğunu.