Bir adın bile yok adsızsın şimdi

Bir adın bile yok adsızsın

Sen gidince bir yaralı kuş yüreğim
Ki kalbi onun da yaralı

Kanamada bütün gün ığıl ığıl henüz sıcak
Ha öldü ha ölecek
Son nefesini verir gibi o bahtı karalı

Sen gidince her şey ölü
Her yer karanlık dön gel artık
Dediğim günler çok önceleriydi

Oralı olmuyorsa oku atan
Bir çıkaran bulunur elbet lakin
Adı sevda o bir yaralı kuş
Bir kara gözlü maral o ceylan

Sen gidince bir revir yüreğimde
Taşınıyor yaralanan
Sen gidince bir asır geçti sanki yok oldu
Yok oldu koskoca bir devir

Bütün gece nöbet tuttum
gelene kapım açıkdı her birini yokladım bir bir
Bütün yaralıları şefkatimle sardım sarmaladım
Her birinin yüzüne baktım
Yüzlerine baktım hiç biri sen değil
İnandım bu aşkta yay da sen ok da sendin

Sonu gelmedi acile gelen yaralıların
En sonuncusuna ölmüş dediler
Sen gidince ölmüştün benim için zaten
İnsan bir kere ölür ölmeye görsün
Sevenlerinin yüreğinde

Sen gidince her yer savaş derdim
Sen gidince kalmazdı gözümde yaş
Sarhoş şu kalbi say ki alkolik say ki ayyaş

Derdim sendin önceleri
Şimdi yeniden doğmuş gibi
Hayata dört kolla sarılacağım
Ve unutacağım seni

Hoşça kal hangi cehennemdeysen

Yüksel Nimet apel

7/Nisan/2015/Salı/Bodrum