Bir Adımlık Yol Şiiri - Selver Güvercin

Yıl,
1979, Epey eski zaman
Aylardan Şubat; soğuk bir kış
İstanbul,
Yer Erkek Lisesi, İstanbul; Kabataş…

İlk kez ayrılmışım,
Rahmetli anamın kucağından
İlk kez gelmişim İstanbul’a
İlk kez görmüşüm yatılı okulu
Yatılı değilim ama…

Bu mekânda birkaç günlük misafirdik
İstanbul’a konser vermeye geldik.
Gece yattık yatakhanede uyumak ne mümkün
Bir yanda boğaz,
Bir yanda boğaz köprüsü
Diğer yanda kız kulesi
Sabaha kadar,
Boğazdan geçen gemileri, vapurları izledik
Muzurluk bu ya;
Uyuyan arkadaşları yatağa zincirledik…

Kanlıca’ da iskeledeyiz
Üç beş arkadaş şöyle sahilde gezdik
Yoğurdu meşhurmuş, birkaç kâse yoğurt yedik…
O Yalıların içinde sanki sen ve ben
O ıslak camlarda sanki sen ve ben
Islak kokan yeşil çimenler,
Ve ıslak, kokan saçların…

Yüreğim pır pır,
Bir de elinden tutabilsem
Kimse görmeden şöyle yavaşça
Elimi omzuna bir atabilsem…
Son ümidimiz,
Son tesellimiz bu gezi, son şansımız
Bitiyordu artık birlikteliğimiz…
Bundan sonra seninle ya buluşuruz
Ya da hiç buluşmayız…

Düşündükçe bir mahzunluk çöktü içime
Sessizce ağladım kendi kendime…
Sordun söyleyemedim niye ağladığımı
Söyleyemedim sana olan sevgimin beni
Cayıır cayır yaktığını…

Vapurla
Çıktık Kavaklar ’a
Çok istedim
Balık yerken senin olmanı karşımda
Yoktun sen midye tavaya kaçtın
Bakarken karşımdakilere
Gözlerim nemlendi
Sanki her an
Gelecek gibi yanımı boş koydum
Balığın yanına
İki bardak kola doldurdum…

Kadıköy’deyiz
Pastaneye oturduk
İlk kez orda gördüm
Sub denilen tatlıyı
Ama gözüm görmez ki benim
Senden başka tatlıyı
Gözlerin menekşe
Dilin bal
Gel gülüm gel
Ellerimi eline al
Yaşlı gözlerimi sil
Ana gibi, yar gibi…
Uyandır beni bu hayallerden
Ve al aradaki uzun yılları
Kaldır aradaki uzun yolları
Bana seninle geçen
Kısacık bir an yeter
Bana seninle yürünen
Bir adımlık yol yeter…

Kasım 2006 Ankara