Derken, bir gün gerçekten çıkıp geldi terk ettiğinin bilmem kaçıncı yıl dönümünde,yine bekletmişti ama her zaman geldiği taraftan gelmişti bahçemize,gözlerime inanamamıştım ta kendisiydi gelen, yaklaştıkça nefes almakta zorlanıyordum,yoluna halı gibi serilmek bile geçti bir an aklımdan,ama geçti gitti beni tanımadı bile,o ileride bir yere, keder ise dağ gibi yüreğime oturdu, nasıl o güzel anıları hiçe saymıştı da beni tanımamıştı…
Düşününce hak vermiştim ona, beni kemirip bitiren, her şeyimi benden alan zalim yıllar ona hiç dokunmamış,beni benle bırakıp gittiği günkü kadar güzel değildi belki ama, yine de tam bir saray hanımefendisi gibiydi, ben ise çoktan virane olmuş,o gideli aynalarla olan bağlarımı koparmıştım, nasıl tanıya bilirdi ki beni,
Perişan halde beni mahkum ettiği şişeden son yudumummuş gibi yudumlarken o eskiden oturduğumuz sahnem dediğim yerde yeni figüranını ağırlıyordu, yine bir yelkenliyi kendi limanına sürüklüyordu,oynadığı oyun hiç de yabancı değildi bana, bütün cümleler noktası virgülüne kadar halâ hatırımda, rotası da notası da aynı. Onu yeniden görmek beni mutlu ettiyse de, başka birisiyle görmek dokunmuştu bana, hatta gözlerim bile dolmuştu ama tuttum kendimi ağlamadım, yeni avı için üzüldüm sadece, çünkü ben onun sadece oyuncağı olmuştum ve o giderken beni kendinde bitirmişti, Artık o da bende bitmeli değerini yitirmeli, pul kadar kalmamalıydı içimde ki göz yaşım kadar değeri olmasın, gazete kuponu gibi biriktirdiğim zerrelerini söktüm attım içimden, yaralandım ama ağlamadım…
İşte o gün yeniden doğmuş gibi, ondan arınmak için şehri terk etmeye yeni bir aşka yelken açmaya karar verdim, nerede saf, temiz, gerçek aşkı bulursam orada demir atacaktım hayata ama demir aldığım limandan yalnızlık bulaşmıştı bir kere tekneme, ve bitmeyecek yolculuğa bitik bir yolcu armağan etmiştim,rüzgarın nerden eseceği ya da nereye sürükleneceğimi düşünmeden, kendimi zamanın akışına bırakarak,kürek çekmeden, hiç acele etmeden, sahip olduklarımı ardımda bırakarak, bir ben bir de sigaram düşmüştüm yola…
Adem YıldırımKayıt Tarihi : 6.7.2010 15:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/06/bir-adim-otesi-ucurum-deneme-4.jpg)
Geride kalan can yakan anılar, hiç sönmeyen bir ateşle beslenir Sevgili kardeşim.Söndürebilen var mı bilmiyorum ama bakıyorum da bizler bunu körükleyenlerden olduk her zaman.
Tebrikler...
Ant+10 puan
TÜM YORUMLAR (1)