Bir adım ötesi:karanlık ve ışık

Bir Adım Ötesi:karanlık ve ışık

Bu yerde her ses bir sır fısıldar;
Yalnızlık, dağlar, taşlar ve titrek yaratıklar yankılanır.

Yüreğimde bir cıvıltı;
Korku ve cesaret birbirine sarılıyor.
Bir adım ötesinde ne var?

Dağlar, topak taşların birleşmişi gibi titriyor.
Dallarda masum suratlar, yeşil uzun canlılar alevin içinde dans ediyor.

Gözlerim titredi, korku iliklerimde canlandı.
Hayat su misali akıyor; rüzgâr gibi saçlarım uçuşuyor.

Zihin sorar: “Ben kimim?”
Acı suyla, kızıl ateşle yoğrulmuş toprak.
Dil, korkuyla yapışır damağa.

Güneş doğup batana kadar her şey yerli yerinde.
Karanlık çöktüğünde, insan uyuduğunda,
Geride gözler ve sözler yas tuttuğunda
Acı ve mutluluk yok olur.

Ne zaman kıymeti olur gülüşünün?
Geldik ama gitmeyi unuttuk.
Bulutlarla dans ederken gülmeyi unuttuk.
İnsan öldürürken sevmeyi unutur,
Gülü keserken koklamayı unuttuk.

Ağaç dalında selvi boyunu unuttuk.
Gamze gamze, derin çukurları yüreklerde açan zalimi unuttuk.

Yalan, her şey yalan.
Gözdeki fere dokunan kelimeler yalan.
Kumsalda sabun köpüğü, sere serpe serilmiş hasret yalan.
Kavga yalan, düş yalan, son öpüş yalan.

Korku iliklerimde olmalı.
Ellerim mor bir fanusun içinde kilitli,
İzim derin çukurlar gibi.
Her yanım farklı bir varlıkla sarılmış;
Bir Âdem ve şeytanları.

Kimdi melek, içilen kutsal su gibi berrak?
Toprak, taş, bir güzelin saçlarından akan ışık…
Su, buhar, bulut ve yağmur.

Acılar toprakta filizlenir, çekirdekten çıkan mey gibi;
Kokusu yok, tadı yok, ama sıcaklığı ve sesi var;
Siyah bir duman gibi, barut izi taşır ama kurşunu yok.

Çeşit çeşit hayatlar var;
Kimi siyah, kimi mavi, kimi turkuaz.
Aynı topraktan çıkar, tadı ve rengi farklı.
Aynı kiri taşır köklerinde, aynı kokuyu.

Berduş bir kazan bu cehennemin içinde,
Ya da süslü çadırları mesken etmiş hamamböceği sürüsü.

Ve anladım:
Yaşam bir nefeslik hediye,
Ölümse geri veriş.
Bir adım ötesi, sonsuzluğun ilk adımıdır.