Bir Adım Öte Son Eylül Şiiri - Nurten Tarım

duvar dibi gölge
bende sen gibi
geceyi gözyaşlarımla yazdım
madem sordun
nasıl görüyorsan ben o haldeyim

kulağımın duymayan fısıltısı
üstü örtülü cümle
çek git
kelimelerin dökülüyor içi

adını yazıyor
tenimin gözyaşları
adın hasret

sen benim
söylenmemiş son sözüm
ben seni nefes ötesi
ben seni sınır ötesi sevdim

sensizliği içiyorum
içtikçe
kadehler kırıyor acıları
mum ışığında dilek balonlar
tenimde yangınlar
ruhumda infaz umut

anıları yazıyor
gecenin kıyısında bir düş
adın ayrılık
yıldızların kucağından
topluyorum siyahı
gözlerimi yoruyor
yanaklarımı solduran can suları

yoruldum,yoruldum artık
bıktım bıktım artık
yollarda göz izini toplamaktan
bıktım
gözlerimin gerisinde mi kaldı yıllar
uyanmak istiyorum uyanmak
ayrılığın ölümüne uyanmak istiyorum
uyansın sabahlar

belki gün gelecek
bulutlara yaslanıp ağlayacaksın
belki de kendin olup
hayalimle yas tutucaksın
kış elbisesini giydireceksin temmuzlara
ve ben o an
kalbimi boşaltacağım yağmurlara

nefsimin kaçıncı mevsimi
bir adım öte son eylül
geceler uykusuz
anılar dolaşıyor köşe bucak
seni yerleştiriyorum 29 harfe

kaçışmalar,kovalanmacalar
ayrılıkla beslennen aşk
yolunu ağlamalarla çizen aşk
kendi keyfinde olan aşk
sevda çölüne dayadım sırtımı
vuslat vahasına yazdım adını

kendime yasaklıyım bu gece
gözlerim aşina hayal şinaz
alışığım,aşığım,sendeyim

seni bana noktalıyor
güneş batıyor gözlerimde
ayrılığın kiliti yok
çekip gitmek istiyorum
ve ben terk ediyorum kendimi

kalabalıkları giydiriyorum
ben olamıyor
yüzüm düşüyor aynalara
kalbimde azat
adını yazıyorum
adın aşk

adındayım,ardındayım
uzaklığın anlamını sende anladım
armağanın gözyaşım da olsa
A dan Z ye lügat ne kadar AZ
ben seni harflerin sesinde sevdim

dudaklarım yansa da
adını yazar
masumiyetin çığlığında nefes
ne desem boş
yorgunluğum yatsın sokaklara
ben seni notaların tınısında sevdim