gün batıyor
kapandı o büyük kapılar usulca
bir sırrın parçasıydı her şey
akşamın kızıllığı vuruyor
titreyen dağların yanaklarına
kırmızıya boyandı toprak
ayrılığın sularıdır artık bu deniz
-ay telaşlı sesi uzun-
sanki bir sözcük arıyor
omuzlarında bir tabut
ağırlığı büyüdükçe büyüyor
zaman da eskidi söz gibi
saçlarımı saydım ağaran saçlarımı
yüzümde iki ağız çizgisi açar
bir ulu yalnızlıktır ne varsa
yürüdüm bir başıma
yılankavi yolları geçtim
ruhum eski bir köprü
bir adım hayat
ötesi çıplak bir ölüm
Kayıt Tarihi : 14.4.2016 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!