Bir Adım Daha Şiiri - İbrahim Yay

Bir adım daha atarsam sanırım sonu gelmeyecek,
Uzak istikametlere olan faydasız yolculuğumun.
Her ne yapsalar da hafızam seni silemeyecek,
Dayanırken acılara fark ettirir kendini yokluğun.

Bak yine bakakaldım doğru sandıklarıma...
Gözlerinin beni görmesini beklememe ne demeli?
Ne kadar dirensem de sabrımı alıp yanıma,
Tükenen vücudu mu kaldırıp suça alet mi etmeli?

Simanı görmemişken daha, gülüşünü düşünmekti ütopyam,
Her geçen gece parlayan yıldızların yarı solgun ışığısın.
Sanki hayatımı çalıyor içinde bulunan bir kopyam,
Daha ne gördün ki merak etme bunlara da alışırsın.

Bitmesini istememek mi bencillik yoksa sabırsızlık mı?
Daha tadını alamamışken ileride yaşanacakların.
Gülecekken vazgeçmek nedir, şu hayatta hiç yaşadın mı?
Sanki bir anda kopartılıyor hissetmeye çalıştığın duyguların.

Bağla bir yere şu işin ucunu da artık bitirebileyim yolculuğumu.
Bırakma peşimi ama hissettirme de takip ettiğini kalbimi.
Uzadıkça kaderimin çizgisi artar bu ruhun yorgunluğu,
Her vazgeçtiğimizden geriye dönmesini istemeli mi?

Bakmak lazım ki zifiri karanlığa içindeki ışığı görebilelim,
Bir el uzanmış olabilir umutsuzca yardım bekleyen çünkü.
Tabi biz önümüzü göremiyorken nasıl yardım edelim?
Yaptığımız yanlışlarımızı düzeltemedik daha dünkü...