Bir Adı Vefasız Sevgili, Diğer Adı Karan ...

Örttüğü zaman zifiri karanlık çarşafını geceler bedenime
Bir bir sıralanır dertler, ruhumun sessiz figanı acı acı inler
Aşkım gelir aklıma, biter sandığım hayallerimin iç sıkıntısına
Tebessümle dert yanarken, kahkahaları süsler yalan gülüşlerimi.

Gitse de artık sevgili gelmemeye içim, için içini yer bitirir
Ne gecem, ne gündüzüm belirsiz, bekle ki bir haber getirir
Süzülür karanlıklarin eleğinden amansız, hiç bitmez acılar
Üşüdükçe üşüyorum yaz günüm sanki kutuplardaki kış gibi.

Dayanılmaz karanlıklar uzadıkça, katlanır ağır ağır iniltilerim
"yeter" çığlıklarına güç kalmaz, sanki gecelerden cehennem
Zaman zaman gelse de aklıma, bakarım yanmaz ki ışıkları
Duymaz, görmez her an yanımda, habersiz yaşarım varlığını.

Kimbilir yandığımı, benim bu halimden hiç bir haberi de yok
Belki de en tatlı perili rüyalarda bir başka sevgili ile olmakta
İçimde yeşeren aşk gülünü artık, koklamaya tenezzülüm yok
Aşkın kıymetini bilmeyen her sevgiliden tuzaklaşmak ne hoş.