Bir Adı'm Da Sonbahar Şiiri - Özhan Hakan

Susmak, bir tercih değil,
bir tehcirdir söylenmemiş sözler diyarına...
Ve
Fırtına öncesi 'densizlik'tir üstlendiğin,
üstelediğin her cümle..!

Bak, gözlerine rüzgar sürmüş bulutlar,
gök-yüzünü kaçırıyor senden,telaşlı
ve "patlamaya hazır"
olmayan bir bomba kadar tedirgin,
ve gergin..
kopacak birazdan fırtına, inceldiği yerden...
Lakin bu meretin yağmuru çarpıyor adamı,
ki; durmuyor bulutta durduğu gibi...

Açtı perdelerini hüzne yine bu diyar,
anladım ki;
yine sağanak 'ağlayışlı' geçecek bu sonbahar...!

Hani asıp suratını öyle gelmiş de
zorunlu şark hizmetinde,sürgün bir mevsim işte..

Ve biz;
kaçak yolcusuyuz hayat denen trenin,
yakalandığın yerde biten ömür kompartımanında.
ama değil mi ki;
aşk da tek yönlü kesilmiş bir intihar biletidir.
ve nerede inersen in
bire ve kendinden başka hiç bir şeye bölünmeyen
"asal" bir yalnızlıktır durağın...

Öyleyse de ki;
Ruhu bedeninden sağılmış,
sütten kesik,
eksik çocukluğuyla,
adı, adam diye adı/m adı/m ömrüne dağılmış
bir sağanaktır gördüğün...
ve
sağlaması yok bu sağalmayan denklemin;
sağdan başlayan bir ayet gibi alnımızdaki yazı,
ve her şeyin s/ağlak olduğu ömrüme sızan
upuzun sol'ak bir sızı...!