Bir Adem aradı Şiiri - Orhan Hatıl

sağır oldu duyumları
üşüyordu
kanıyordu
bulutlar üzerinde bir avare dolaşırken
rüzgar yardım ediyordu bu tekliğine
bir yansa dünya kurtulamazdı avuçlarından
ne türküler söylemişti
zaman olmuş ağlamayı bir siper olarak bulmuştu

aldı başını gitti devran
başına kına yakılmış kurbanlar gibi hüzün sardı etrafını
boş gezmelerinde çimen kokuları hatırlattı yaşadığını
sonra bu duygusuz göz bebeklerinde
bir adem aradı
insan gibi
baba gibi
aşk gibi
sustu
atsa kendine karanlığa
ne etsin karanlık onu
rüyalar oldu Diyarbakırı gördü küçükce
rüya oldu kardeşini gördü
bu vurgunluğunu türküler bile saramadı
bir coğrafya insanınlığında
yarının aslında bu gün oldunu bildi

bir adem aradı
süt gibi
düş gibi
ten kokulu
yorgunluğa ve kötülük dolu rüyalara karşı
bir adem aradı
bahar geldini sandığında
buz tutmuş
üşümüş
bu yaşlanmamış bıkkınlıklarda