Bir Adamın Öyküsü Şiiri - Cengiz Aslan 2

A N K A R A D A B İ R İ N S A N
Ankarada bir adam bozkırın garibanı,
Yalnız yorgun tırmanır kalenin yokuşuna.
Doğduğu yer dağ başı bilmez ki arifanı,
Dünyanın kahrı sinmiş isyankar bakışına.

Ankarada bir adam varoş evler mekanı,
Yüreği alemberzah darlık kıtlık imkanı,
Zincirin son halkası çetindir imtihanı,
Yetmez gücü kuvveti feleğin çıkışına.

Ne yakını dost oldu ne sevdiği yar oldu,
Gönlü evrene eş dünya başa dar odu,
Bu hayatı yaşamak en çok ona zor oldu,
Razı olmadı gönlü kaderin yakışına..

Bir adam Ankarada cehennemin dibinde,
İhanet yazmaz onun mektebi meşrebinde,
Yazgı değil kul arar yokluğun sebebinde,
Kimse övgü kut vermez kulluğa yakışana...

Ankarada bir çocuk işçi oyun yaşında,
Ankarada bir civan helal lokma aşında,
Ankarada bir adam özgürlüğün dışında,
Bir insan tabutunda yaşıyor tek başına...

Ankarada KulAdam aleme nizam ister,
Adalette eşitlik yurtta intizam ister,
Muhammed- i Matrudi İmamı Azam ister,
Cennetten mekan ister hayatın akışına..

Ankara 29 Ekim 2025 Cengiz Aslan