Bir Adamın Hikayesi Şiiri - Fikri Kalem ...

Vurdu fırtınalar, kırıldı dalım,
Ne gecem sabah, ne sabahım alım.
Tuttu hayat beni, koydu dağlara,
Yıkılmadım ama kaldı ahım.
Bir yudum huzur, bir nefes aşk,
Ne gök gül açar, ne de toprak aşk.
Kör kuyularda bağırdım sessiz,
Yine de susturamaz beni yasak.
Her kervan geçti, her yol kördü,
Ekmek sıcaktı, ama ruh öldü.
Döndü devran, geçti yıllar,
İçimde bir ateş, hem yandı hem söndü.
Beni yağmurlar yıkadı gece,
Gün doğmadan hep düştüm nice.
Kırıldı dizlerim, çatladı gönlüm,
Ama öğrenmedim boyun eğmeyi hece hece.
Fuzuli gibi sessizce yandım,
Kaya gibi dimdik, kendime kandım.
Ahmet gibi haykırdım zamana,
"Gel de vur beni, gene buradayım!" sandım.
Bir adam varsa, bu hayatın özü,
Hüzünle yoğrulmuş, isyanın sözü.
Sırtında yük, gönlünde asi türkü,
Karanlık da olsa, hep bakar gözü