Şimdi dokunursam mutluluğun rengine
Bir adam ve kadın çıkar tansıktan
Ellerinde dünya bir suyun kıyısında
Dokusu bozulmuş kentlerin
Arka bahçesinde yolunmuş güller
Çiğ çaylar akardı içmelere
Yüreğin kaynayan kanı demlikte
Ne kadar azaldı tende iki gövde
Yarası dağlandıkça aşkın
Uzaklaşıyordu kösnül yalnızlık
Hüznünü severek taşıyan adama
koştu kadın
Kar sularında
dağlarda
kaldı yürek izleri
Dokundukça birbirine adamla kadın
Suyun görünmez ikliminde
Yaşamın rengi kaldı
Suyun dokusu yaranın kabuğunda
MUNZURAY
Aygül Kılıç Yıldız
Kayıt Tarihi : 3.5.2020 12:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aygül Kılıç Yıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/03/bir-adam-ve-kadin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!