Bir Adam Vardı Şiiri - Bülent Özacar

Bir adam vardı, ağzından düşmezdi ALLAH,
Durduramadı onu ne fitne, ne fesat, nede silah,
Her zaman ilk sözüydü, derki ilk o Bismillah,
Bir kuru ekmeğe etti hep, şükür Elhamdülillah,

Bir adam vardı, elbisesine tam yüz yama yapışık.
Bir sepeti vardı bir kaç bardak içinde birde kaşık,
Milletinin imanına nuruyla saçtı ışık,
Tek derdi davasıydı,ona bağlı,ona hayran, ona aşık.

Bir adam vardı, zindan zindan dolaştırıldı,
Türlü eziyet gördü,her belaya katlandı.
Başkaları için üzüldü onlar için ağladı.
Bir lokma ekmeğini karıncayla paylaştı.

Bir adam vardı,eli ayağı zincirliydi.
Beni biraz bırakın namazım vakti geldi.
Muhafız olmaz dedi. kumandan emir verdi.
Zincir kendi çözüldü,.kilit kapanmam dedi.,

Bir adam vardı.vazifem var davam var diyordu.
Sabaha kadar namaz kılıp,hep dua ediyordu,
Milletimin imanı diye, için için ağlıyordu.
Birinin imanı kurtulsunda, ben yanıyım diyordu.

Bir adam vardı, fitnelere boyun eğmedi,
Kötüler,zalimler için yaşasın cehennem dedi,
Ekmeksiz yaşarım hürriyetsiz yaşamam dedi,
Adı Said Nursi’idi.Peygamberin(S.A.V) varisiydi.