bir adam var bizim evde
tarihini kendi bile bilmediği,
bir zamanda dünyaya geldi
ve geldiği dünyaya biraz kırgın,
biraz öfkeliydi…
hiç rahatı olmadı,
hep başkalarını düşündü
on üçünde fırınlarda geceledi
uykuyu bilmedi
gözleri hep helali gördü
ellerinde kokan ise kaçak bir tütündü…
bir adam var bizim evde
iklimlere inat pazarlardaydı
herkesi doyuracak emeği vardı
herkesi mutlu edecek düşleri…
ve hep başkaları yaşasın diye,
kıydı gençliğine…
ve hep yalnızdı…
ne kardeşte gördü minneti
ne dostunda
yılması ayrılıklarda,
yalnızlıklarda
bir adam var bizim evde
biraz şişman,
biraz öfkeli,
biraz yorgun…
her acıyı bilmiş;
kırk yaşlarında bir adam…
yurt dışlarında fabrika köşelerinde
yıllarca ailesinden uzak kalana
hep vefasızlığa uğramış
mutluluğu geç tatmış
etiyle tırnağıyla,
şimdi gurbet ellerde;
yaşamdan intikam alan
bir adam var bizim evde
kırk yaşlarında,
hafif şişman
öfkeli,
saf
bir adam;
babam…
Kayıt Tarihi : 16.8.2008 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
30 Ekim 2005 00.59 Çorlu
Kalemin daim olsun.
TÜM YORUMLAR (6)