Koskoca bir ağacın altında,
Aşkla bakan bir adam var.
Gözlerinin içine içine bakan,
Bir adam var bazen küçülen,
Bazen büyüyen.
Karanlıkta gördüğü yosun gözlerde,
Sana hayranlıkla bakan bir adam,
Yosun gözlerde gördüğü karanlıklarda,
Senden merhamet bekleyen küçük bir çocuk,
Söylediğin her sözü emir sayan,
Seni, kurbağadan öperek prens çıkaran,
Dünyanın hiç bir yerinde güzelliğine rakip olamayacak,
Bir prenses olarak gören bir adam var.
Elleri çok çabuk üşüyen, kızaran.
Soğuğa hiç mi hiç dayanamayan,
Bir çocuk var yakınlarında, karşında.
Sen yanında olmazsan çok üşüyor.
Nefesini hep yarım alan bir genç var,
Sen tamamlamışsın aldığı nefesleri.
Dünyayı soluk görürmüş önceleri,
Renklendirmişsin dünyasını.
Gülüşünde hep bir şeyler eksikmiş,
Mutluluğu doyumlayamıyormuş.
Doydurmuşsun, gülüşünü güzelleştirip.
Bu çocuk, bu genç, bu adam, bu prens
Sana çok hayran, çok aşık, çok minnettar.
Hep sen varmışsın hayallerinde, her anında
Bir bebek edasıyla özlermiş olmadığın her saniyede,
Sensiz bir an yaşayamaz duruma gelmiş,
Anlasana be kızım, yaşattığın aşktan,
Yaşattığın mutluluktan, verdiğin nefesten sonra,
Küçücük bir çocuk seni nasıl özlemez ki..
Kayıt Tarihi : 8.12.2023 21:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!