Adam vardır, varlıklıdır
Kaybedince onu,
Beraberinde kaybeder onurunu.
Bir de adam vardır;
Adam gibi adam...
Bir adam tanıdım; yüreği yaban
Bir adam tanıdım; varlıktan gelen
Bir adam tanıdım; yokluğa yerinmeyen.
Hep şöyle derdi;
"Veren Allah, alan Allah bilirdi bunu
Toplumda yer etmişti gönül ruhu
Kuruldu mu cemaatin baş köşesine
Derin bir sessizlik kaplardı
Hürmeten tutulurdu tüm diller
Birer sadakaydı sanki her bir tebessümü
Uzun inceydi boylu, ağır duruşluydu
Saygın, asil ve heybetli
Asırlık çınar gibiydi
Vesselam!
Bilge birikimiyle hoş sohbetini
herkesin anlayabileceği bir incelikle
İbretlik ders verircesine
Ne de tatlı anlatırdı.
Bir konuşmaya başladı mı
İnci tanesi gibi dizilirdi kelimeler
Hemen diz çöküp dizlerinin önüne,
Gözlerimi dudaklarından ayırmadan
Deruni bir huzurla
Tek kelimesini kaçırmadan
kaybolurdum söylemlerinde...
Halbuki;
daha ben çocuk denecek yaştaydım
Sorumluluğu çok, kendi çocuk.
Ellerinde büyümüştüm
nasihatleriyle yoğrulmuş
o yol göstermiş ben yürümüştüm
hiç tökezlemeden
Çünkü klavuzum adamın hasıydı.
belki de ondan adı Hasan'dı.
O,
Ancak ölümünden sonra kıymeti bilinen
Bir gevher
İşlenmemiş mücevherdi.
Herkeste olmayan haslet onda hünerdi.
Nuru rahmana nail,
Vefakâr-cefakâr,
Baba yarısı amcam,
Sol yanım özleminle yanar! ...
Ne yazsam az gelir sana
Gönül diler, dil söyler
Ah be Amcam!
SİYASET BİLE SENLE TEMİZDİ,
GERİDE BIRAKTIĞIN TERTEMİZ BİR İZDİ...
ŞUBAT 2009
Şükrü AktaşKayıt Tarihi : 8.10.2008 16:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doğumla ölüm arası o arafta bocaladığımız zamanların içinde çoğu zaman çaresizliktir, yaşadığımız. Saygınlıkla perişanlık arasında çıkış aramaktı belki de yaptığımız sadece. Ararken kişilikten ödün vermeden aramak Hayatın yarısını fulü ve anlaşılmaz düşlere boğmak, Diğer yarısında insan olmak çabasıdır, yaptığımız. Yani bir arafta yaşamaktır, yaşadığımız hayat. İşte bu keşmekeşlikte bir başıboşluk yaşarken yaşadığımızı anlamamızı sağlayan yaşayan değerler vardır. Tam da anlatmak istediğim bu Bu değerlerin zirvesinde bir değerdi, benim için Amcam. Şiirimde dilim döndüğünce anlatmaya çalıştığımın özeti de bu kısaca RAHMETLE ANIYORUM…
isim: Şükrü Aktaş
harikulade bir duygu olmalı.. Sevmek bir bakima unutamamaga mahkum olmaktir.Insan unutabildigi kadar güçlüyse; unutamadigi ölcüde yikik ve ezik kaliyor.büyüklügünün yaninda hep özlemlesin,. nereye gitsen seninle gelecek anılarıyla,yaşanmışlıklarıyla,'Unutabildigim gün seni yeniden ve daha cok sevmeye baslayacagim' diyebilmek gerçek hürmettendir.
Ne o büyük insanı unutabilmek nede kalanlarinı,Her yerde her zaman gönülde birlikte Kalacağını düşünürdü şiirin,
Kalabalikta gelisigüzel söylenmis bir sözü bile yeter düşünmeye....
kutluyorum ifadelerini,insanlığına büyük katkıda bulunduğuna inanıyorum, o büyük insanı rahmetle anıyorum
.EMEKLERİNİ BOŞA ÇIKARMAMIŞSIN...
Bir gevher,
işlenmemiş mücevherdi.
Herkeste olmayan haslet,
Onda hünerdi.
Belki de ondan ismi Hasan'dı.
Çünkü adamın hassıydı.
İnsanların değeri öldükten sonra bilinsede arkalarından bırakacak iyi eserleri olduğu süre içinde asla unutulmazlar Yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun
TÜM YORUMLAR (9)