Bir Adam Tanıdım Şiiri - Şiir Sayesii

Bir adam tanıdım.
Yılların bıraktığı izlerini,
yüreğinde taşıyan.
Hayata meydan okuyordu yüreği.
Gözleri nemli,
sözleri demliydi.
Dertliydi,
kederliydi.
Düşündüm..
Yaralarına merhem olabilirdim
belki ama, ona asıl acıyı veren
kederli ruhuydu.
Ve ben ruhuna ulaşamayacağımı,
onu ilk gördüğümde anladım..

Yorgun du gönlü.
Etrafı can kırıklarıyla doluydu
Dokunsan kanardı...
Sadece gülsün istedim..
Bir sözde, bir yüzde, ve bir türkü de
yanında olmalıydım.
Yanındaydım
Ama acı veren ruhunun esiri olmus,
Virane haldeydi..
Sebebini sormaya,
cesaret bile edemedim..
Gözleri zaten sorma diye,
sessiz bir çığlık içindeydi.
Günler böyle devam etti.
O sustu bende nasıl böyle susulur diye hayretle dinledim suskunluğunu.

Ama bir gün ansızın,
çözüldü suskunluğu.
Sevinmeye başlamıştım..
Ruhu iyleşiyordu…
Onun için cok dualar etmiştim..
Acısı dinsin ve gülsün diye…
Zaman artık aramızda yavas yavas ucuruma dönüştü.
Ben her adımda yaklaşmaya calıstıkça
o her adımda uzaklastı..
Mühim değildi…
Aklıma yine o muhtesem söz geldi
İyleştirdiğin herkez,
bir gün seni terk edecek..

Olsun dedim içimden.
İyi olsun dedim
Gitsin dedim…
Çok sürmedi.
Gitti…
Benden esirgediği sevğiyi,
kalbini, gönlünü, başkasına verdi.
Ve ben yine izledim.
Sonunu biliyordum..
Ruhundaki acının
volkan gibi yakacağını,
onu birgün
kaybedeceğimi biliyordum.

Bu defa ben gittim
Bütün sessizlikleri heybeme ekledim düştüm yola.
Elbet bir gün yine yollarımız kesişir düşüncesi ile,
çok yol gittim yüreğimi alıp.
Cok insan gördüm..
Ama fark ettim ki,
bu defa ben sessizleştim..
Onun ruhundaki acıyı
artık ben tasıyordum…
Geceler geceleri kovaladı.
Sigaralar küllükten taştı.
Her türkü ruhuma ok gibi saplandı..

Sonra nemi oldu…
Karşılaştık…
Birgün bir akşam vaktin de,
ses tonu kısık ve hâli perişan bir halde,
ben geldim dedi…
Bozağımda derin bir düğüm..
Duraksadım, ve sadece
iki satır düştü dilim den.
Geç geldin sen.
Sessizce gittiğin,
ve istediğin zaman
dönebileceğin bir evin,
yok artık yüreğimde..
Yok....
Şiir Sayesi