Bir Adam Tanıdım* Şiiri - Musa Menekşe

BİR ADAM TANIDIM

Kar yağıyor şehre
Bir adam var
Soğuk şubat akşamının yorgun penceresinde
Buz tutuyor parmakları,her kelimede
Hasret vuruyor gittikçe eksilere
O yine tek başına
Yapayalnız virane
Dalıp gidiyor yitik düşüncelere

Bir adam var
Sizin hiç bilmediğiniz
Tanımadığınız,görmezden geldiğiniz
Bir adam ki kışlara esir ettiğiniz
Ben vurdum duymazım da
Sizler de mi fark etmediniz

Bir adam var yetim ve öksüz
Kaybolmuş dünyalar içinde
Bir adam ki
Firar etmiş kendi kendiyle
Sordum nedir bu halin
Cevapsız bıraktı sorularımı
Karlar yağdı saçlarına iç çekişiyle

Kar kaptırmıştı kendini fırtınaya
Ben hiç tanımadığım biriyle
Kar topu oynuyordum odada
Cümleleri havadan soğuktu
Kelimeler eriyordu ağzında
Buz tutmuş yüreği nefessizdi
Çok üşümüştü belliydi
Aldırmıyordu oysa
Sanki korlar içindeydi

Kar hala yağıyordu
Ben ağlıyordum o ağlıyordu
Masa eksik kalan şiire ağlıyordu
Camlar buğulu pencereye
Kalem mürekkep kusuyor
Fırtına buzları yalıyordu
Yüzü gözü sırılsıklam,saçlarını tutam tutam gidiyordu
Birkaç kelime döküldü parmaklarından
Bir adam tanıdım diyordu
Bir adam
Meğer şairlere daha acı vururmuş
tokatını yaşam ….

Musa MENEKŞE
05.02.07 pazartesi/20:30