Bir Adam Tanıdım Şiiri - Mıchael Scofield

Ben bir adam tanıdım
Sesinde yaşıyordu yorgunluğunu
Kimseler görmemişti , bilmemişti
Kimse sorgulamamış , göz ucuyla bile bakmamıştı
Çökmüştü omuzları...

Hepsinin mühim işleri vardı
Anlık mutluluklar uğruna harcıyorlardı tüm zamanlarını
Kimsenin kimseye ayıracak bir bağı yoktu
Anlamaktan ve inanmaktan noksanlardı ...

Bir adam tanıdım ben,
Telefonun bir ucundan nefes alışıyla tanıdığım
Kalbinin yorgunluğunu avuçlarının içinde hissettiğim,
Öyle şefkatli, öyle sabırlı ve öyle hisli yaklaştığı güzel bakışlarına
Attığı adımların derinliğini, içi yanarken yüzüne vuran o kış serinliğini, uykulu gözlerindeki mağrurluğu...

Kalabalıklar ortasındaki yalnızlığını ,
Her şeyini hissettiğim bir adam tanıdım
O adam ki pırıl pırıl göz bebekleri.
Herkesten gizlediği göz bebeklerinde saklardı sevdiğini .
O adam ki, gezegeni taşırdı gözlerinde bilmezdi kimse
Bir ağlasa iç yangını alır başını giderdi günler , geceler boyu.
Bir anlık tebessüm etse, kaçardı tüm kara bulutlar
Sesiyle gülerdi dünyanın tüm acı yanlarına...