Korku dağlarının yürekçisi,
Ölüm denizlerinin kürekçisi;
Öyle suskun oturuyor şişesinin basında,
İçtiğinin hem hırsızı, hem bekçisi,
Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
Dinledikçe susması, düşündükçe susması...
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
yalnızlığın ustası derken baştanbaşa kendisini anlatmış usta şair
Yalnızlığın üstadı Özdemir Baba.Bir heykeltraş gibi yontmuş hayatı da.
Yalnızlığın üstadı kendisi.Bir heykeltraş gibi yontuyor hayatı.
Kesinlikle mükemmel bir şiir.Ne de güzel anlatmış usta.
Beni bu kadar iyi anlatan başka şair ve şiir tanımıyorum...
Kumkapı meyhanelerine dadandık
Önümüzde Altınbaş, Altın Zincir, fasulye pilakisi
Ardımızda görevliler, ekipler, Hızır Paşalar
Sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
Öyle sıcaktı ki çöpcülerin elleri
Çöpcülerin elleriyle okşardım seni
Yalnızlığım benim süpürge saçlım
Ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi
Ozdemir Asaf'in taptigim siirlerinden biri daha..
Duygu(suz)
Hasretler büyüten bendim
sen yanımdan
geçerken sessizce
Oysa her defasında
gölgene sarılan gölgemdi
duygusuz bir şekilde
İbrahim Balic
gölgemi sever bazende kıskanırım
Ey üstad !
İşte bu yüzden,bu ve bunun gibi şiirlerinin
yüzünden, bizim (herkesi tenzih ediyorum) gibi sefil ruhların mezarları,senin gibi yalnızların heykelleri kalacak aklımızın kuytularında.
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta