Bir Adam Sevdim Şiiri - Özlem Dönmez

Bir adam sevdim…
Az sevdim, çok yandım.
Sesi geceydi,
Suskunluğu yara…
Ellerini tutmadım,
Adını fısıldamadım —
Ama içimde,
Bir ömür susturamadım.
Bir adam sevdim…
Gülüşü rüzgâr, gamzeli.
Gelmedi,
Kalmadı…
Ama hep oradaydı.
Bir yangın gibi içime çöktü varlığı,
Küllerinde kaybolmayı öğrendim.
Bir adam sevdim…
Yolları hep çıkmaz.
Kelimeleri kırık,
Cümleleri suskun.
Gözlerimde biriken yağmur damlası,
Her düşen tanede
Yeniden kayboldum.

Az sevdim, dedim ya…
Öyle sandım.
Oysa her adımım
Ona çıkıyordu.
Gittiğim sokaklarda izi vardı,
Baktığım her yüzde
Gölgesi.
Bir adam sevdim…
Az sevdim, çok yandım.
Belki de az sevmedim.
Sadece —
Söylerken bile
Yüreğimi kandırdım.
Çok sevdim…
Çok yandım.