Hayatın doğurduğu bir kukla!
Her gece aynı mekanda;
Onca kalabalığı güldürürken...
Gökkuşağından saçları,
Kocaman kırmızı burnu,
Kendinden büyük ayakkabıları ile,
Hokkabazlık yapıp;
Şansının kumarını oynayan kaderle, dalga geçerken,
Güldürürken düşündüren,
Bir adam!
Bir adam; sahnede ışıkların altında,
Rolünü oynarken; ömrünü tüketiyordu, zamana karşı...
Aslında!
O adam hayallerine ağlıyordu,
Her gece...
05.04.04
Sırma MersinKayıt Tarihi : 5.4.2004 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sadık Softa
TÜM YORUMLAR (2)