Bir adam düşünün…
Hayatını anlatıyor. Cümlelerinin içinde sanki bir hikâye değil, bir ömür gizli. Siz dinliyorsunuz, inanıyorsunuz. Her kelimesine, her sessizliğine, her “ben” deyişine inanıyorsunuz.
Onu anlamakla kalmıyor, onu seviyorsunuz.
Sevginiz öyle büyüyor ki, zamanla kendi benliğinizi, kendi kimliğinizi bile onun gülüşüne emanet ediyorsunuz.
Bir bakıyorsunuz, içinizden taşan duygulara sığmıyor o adam; yazılara dönüşüyor, şiirlere, satırlara, hikâyelere sızıyor.
Sonra bir gün fark ediyorsunuz… yazdıklarınız aslında bir masal değilmiş, bir yalanın romanıymış.
Ve siz, o romanın en çok yanan kahramanı olmuşsunuz.
Tamamını Oku
