Kadın odanın ortasında diz çökmüş.
Gözleri dehşetle açık, sırılsıklam kan çanağı.
Kapkara bakıyor...
Adam odanın ortasında diz çökmüş.
Kadının tam karşısında.
Gözleri alev topu, öfkeli.
Bir eli kadının saçına dolanmış,
İnce ve hesaplı acılar peşinde.
Öteki elinde gaz lambası,
Ha vurdu ha vuracak...
Oda alaca karanlık.
Soğuk kuytu köşelerde gölgeler büyüyor.
Kadının arkasında bir çocuk.
Nasıl küçülebileceğini kuruyor.
Korkusu büyüdükçe...
Adamın dizi dibinde bir çocuk.
Çoktan küçülmüş.
* * *
Ne zaman bir cocuk “babacığım”dese
Bir yerlerde...
Bir adam...
Bir kadını...
(2003)
Özcan ÖzkanKayıt Tarihi : 11.7.2003 01:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)