Bir Adam, Bir Adım Şiiri - Nergiz Garibli

Bir adam var yalnızlık içinde mutluluğu arayan. Görüp de bakanlardan olmak isteyen. Hiçbir soru sorulmadan cevap vermek, olmaması gereken yerde olmak, bulunduğu yerde görmezlikten gelinmek isteyen bir adam.
Bir adam var suskunluğu sessizlikle bozmak isteyen. İhtirasla sarhoş olmaktansa, yalnızlıkta sarhoşluğu yeğleyen bir adam işte. Geceleri sigara yakmadan efkâr dağıtan, dokunmadan haz alan bir adam var. Cevapları gözlerde değil de, tende arayan bir adam.
Bir adam ki, tüm yaşanmışlıkları yırtıp atmış, her gün oyun oynayan bir oyuncu. Bir adam ki, tarihleri, yazılmışlıkları, okunmuşlukları reddeden bir adam.
Bir adam, o bir adam yalanları doğru kabul eden, sevgiye aşka ihanet edenleri affeden, ancak tene ihanet edenleri affetmeyen bir adam.
O ‘’bir adam’’ ömrünün sonuna geldiğinde ölüme inanmayan, yeniden doğmayı reddeden bir adam işte.
O bir adam bir gün ölür ve bir hiç kalır bir adamdan geri. Yoktur artık ‘’bir adam’’. Artık o ‘’bir adam’’ yoktur. Ve hiçbir zaman olmayacak. Yaşanmamış hayatını geride bırakarak. ‘’Bir adam’’ göçtü, gitti dünyadan. Ve bir adım kaldı bu dünyada.