Bir lider edasıyla,ellerini havaya kaldırır,sebebi bilinmez,
Soğuk bir kış günü’nün,dondurucu ayazına aldırış etmeden,
Gözlerinin feri sönmüş,gecenin sancılarıyla sancılanan,
Bir adam belirir,yalnız kaldırımlar da,yalnız bir adam.
Ellerini zannetmeyin ki keyif den,gecenin ayazından cebine sokan,
Gecenin kör karanlığın da,bir merdiven altında kalan,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
