Bir adam Şiiri - Barış Akm

Bir adam

Yaşamdan yana özürlü bir adam
Artık kendini bile tanımayan
Geceymiş günmüş farketmeyen
Sevmek sevilmek bile acı verirken
Kendinden kaçarken bile düşen
Bir adam

Artık
Kendi canı ağır gelemeye başlamışken
Bir nefes bile meğer ne zormuş derken
Bir uyku nasıl özlenir bilirmisin?
En kınalısından kızılından

Zaman ne çok şey alıp gitmiş
Sapıyla vermeden malı götürürken
Ne savaşların toprağı olmuş beden
Can bedenemi yük
Bedenmi cana fazla yoksa
Yoksa

Varsa yoksa bir adam
Bir masal şehri akşamları
Yıldızları bir başka solgun
En son mehtap ne zamandı
Unutulmuş
Unutulmuş çoktan

Nefes alıyor olmak
Gözlerinin incili incisiz açık olması
Yaşıyorum demekse eğer
İşte böylesine iyiyim ben
Çok şükür bir sabah daha varmış
Görmem gereken
Biraz daha yol yürümem

Bir adam ben
Yaşıyorum bak işte
Kendimden bir haber
Yaşamdan
Yarından umutsuz dallarım
Bugün bile zor gelirken
Sisli bir nefes bile canımı acıtırken
Çiçekli rüzgarlar ölüm gibi eser düşlerimden

Meğer ne zormuş insanın kendine ağır
Kendine yük olan yapraklarının dökülmemesi
Yaşam bu olmasın meğerki
Var oluşun karanlığı bir kere sevmesin
Bir kere günlerin, güneşin gri olmasın
Alışır gider bu ağırlığa ayakların
Acılı denizlerin lacivert gözlarine martıların

Bir adam
Bir küçük ömür törpüsü yeter ömrüne
Sevmek yasak onun defterine
Beyaz sayfaları sürgün ayaz bozkırlarına
Sibirya mı?
Epeydir gülmüyordum
Şimdi gülerim ben buna

Ben hep böyle gülerim işte gülünce
Keskin ve soğuk soluğu
Bıçak gibi namussuz akşamlarda
Seheri kınasız sabahların kucağına uyanınca
O ilk göz açışın serin olması gerek nefesinde

Bir sarhoşluk doğar bazen
Işır güvercin misali vitrinimde
Bir külhanbeylik eser başımda
Kara bir kasırga saçlarımda
Son nokta konmaz bir türlü yüreğime
Bir varmış bir yokmuş
Hiç olmamış
Gelip geçmemiş dünyadan
Bir adam