Bir Adam ...! Şiiri - Müşfik Saltık

Çıkarları için her şeyi yapardı, paraya tanrı gibi tapardı
Her devrin adamıydı, yükseldi, paralandı, tanındı
Yüzüne güldüklerinin arkasından kuyularını kazdı
Daha otuz beşine, gelmeden o artık önemli bir adamdı.

Artık onun da etrafında yağcıları, şakşakçıları vardı
Mutluluktan uçuyor, açılmaz denen kapıları açıyordu
Etrafa su gibi para saçıyordu, zaman akıp geçiyordu
Yıllar geçti yaşlandı, yavaş yavaş etrafındakiler azaldı

Sonra döndü geriye bir baktı, her şeyi elde etmişti ama
Bir yerde bir hata vardı , düşündü, sorguladı, yargıladı
Sonunda karara vardı, o hiç kimsenin sevmediği bir adamdı
O hep insanları, insanlar hep onu kullanmıştı, şimdi elinde

Onursuz, şerefsiz, içi bomboş bir ömür kalmıştı.
Çok parası, çok malı vardı ama tek bir dostu yoktu
Bir başına yapayalnız koskoca bir evin içinde ölümü bekliyordu
Acıma duygusundan yoksun, sevgisiz kalbi artık tekliyordu.

Bir gün kalbi durdu , ne gariptir o gün yalnızlığı son buldu
Yanına yaklaşmayan, ona bulaşmayan bir sürü insan koşuştu
Cenaze törenine geldi, onu öven sözler söylendi, haklar helâl edildi.
Tabutu omuzlar üzerinde taşınarak mezarlığa kadar gidildi.

Mezarına herkes, kürek kürek toprak attı, çelenklerle üzerini kapattı
Yanık sesli hafızlar dualar okudu, mezarına sular döküldü
Akşam yemekler yapıldı helvalar kavruldu, dualar okundu
Herkes büyük bir coşkuyla bu işleri yapıyordu, neden mi?
Nedeni çok basit, millet bir mikroptan daha kurtuluyordu.

15 / 04 / 2004