Adı yoktu… sessizlik yakındı,
Bir keder, ay yüzüyle yüreğine takıldı…
Gülümsedi…
Öptü alnından resmini hasretin….
…
Çok derindi, uçsuz bucaksızdı,
Gökyüzü, heybetiyle karanlığa tutunduğu daldı,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
