Ne cüret ki gönlü yargıladım tan saatlerine dek.
İlaç aldım,
Suni ölümlerde sorguladım görünmez acıları.
Pay ettim dünyamı kurda kuşa.
Cellatım,
Geçmişim,
Bu günüm,
Yarınım,
Kadınım!
Hiç tanımasaydım ellerinin sıcağını.
Çok kısa gezdik beyaz bulutlarda.
Alaca bulaca bir evrenin,
İlk ve son yaşayanıyım.
Bir el aleti kadar işe yarar oldum artık.
Sıkacaksan kendini,
Elini dahi sürme!
Sızıyorsa bir şeyler arta kalanlardan,
Sıkıştır benimle, kendini.
Oyunu oynanmış sahnenin son çalışanıyım.
Yuttuklarından arta kalan son tozları süpürdüm.
Benimse, sahnesi cihanda sürmekte rolüm.
Kavuktan, dalkavuktan, bir de bu kabuktan yoruldum.
Sevmek zorundayım.
Sürçü lisan ettimse,
Affola.
Kayıt Tarihi : 12.3.2008 16:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Faruk Ünal](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/12/bir-ad-bulur-musun.jpg)
Sevmek zorundayım.
Sürçü lisan ettimse,
Affola.'
şimdi gerçeğin zamanı, demişsiniz.. iyi de etmişsiniz!
kutlarım.
TÜM YORUMLAR (2)