Bir Acıyla Yaşamak Şiiri - Mehmed Arif

bir acıyı yaşadık her nefeste
her nefeste bir acıyla yaşadık
giden günün ardından
yavrusu çalınmış bir ceylan gibi
bebeği kaybolmuş bir ana gibi
boş beşiğe ağıtlar yaktık
saçlarımız tutam tutam
yolduk derimizi tırnaklarımıza
bastırsın diye sızımızı

hıçkırıklar düğümlendi boğazımıza
yutkunduk şöyle bir
belli ki çok uzakta değil
yuvası halen sıcacık
tebessüm haram bize artık
koymadıkça
çocuğu beşiğe
ceylanı yuvaya

gökler titredi edebinden
çün yoktur insanın fıtratında
koparmak bir yavruyu anasından
ancak sonradan edinilir bu densizlik
sonradan ekşir mayamız
bilirmisiniz nice ceylanlar yetimdir
insanoğlunun merakından