Bir Acı Yaşadım, Yaşıyorum Ve......

İçimden çıkarmadan yaşayacağım bir acı,
tıpkı daha önce gidenlerin dönmediği gibi..

Ne yazık ki acılara alışılmıyormuş,
Sadece içimde acılarımla kenetlenip
birlikte yaşanmaya alışmaya çalışıyorum...
Ve acıya direnen bedenimle ancak,
Yüreğimdeki sabıra sığınıyorum çaresizce,

Büyük acıyı yaşamayanların bilmediği ve
Anlık acıları yaşayanların, sürekli, söyledikleri
Üzülme alışırsın buda geçer bir gün deyişleri...
kulaklarım da çınlarken hançer gibi
İçimden hıçkırarak ağlamak geçiyor...

Sonra sabrın tesellileri geliyor dilime
Acılar paylaştıkca azalır derler....
ve acı ile kendime diyorumki...
Huzur içindeler, gerçek dünyaya kavuştular,
önden giden sevdikleriyle beraberler...
Bende gidince orada yine birlikte olacağız....

Daha sonra düşünüyorum
Kapalı kapılar arkasındaki yaşananları,
Bilmediğim sır içindeki hüzünlü acıları..
Her alışılan acıların bir hazan olduğu
ve aynı acıyı duyan yüreklerin sızısını duyuyorum...

Yanlız olmadığımı anlıyorum o zaman,
güç veriyor serde acı da yanlız olmamak....
Düşünmeden bırakıp gidenlerin yerine
Canını verecek binlerce kişiden biri olarak...
ve bu güce dayanarak yaşayabilmek...

Kaldığım yerden bir tebessümle bakıyorum..
Benimle olan bana sevgiyle bakan yüzlere
Yaşama sığınıp devam ediyorum...Ta ki..!
Bir gün bende ki yaşama bir el sallayışa kadar...
ve diyorum ki...!

Bir acı yaşadım, yaşıyorum ve
son nefesime kadar da bitmeyecek...

Acılar paylaştıkca azalır...