Bu aralar kötüyüm. Yüzüm baya düşük
beynim adeta ağır bir ameliyattan çıkmış hastanın narkoz yüzünden beyninin uyuşması gibi sızlıyor. Kalbime sanki bir düzine karınca bir kanca saplamışta aşşaği doğru kahkahalarla kalbimi çıkarırcasına çekiyor. Veya kalbime ani bir bıçak saplanmış gibi oluyorum .İnanırmısın bilmiyorum(bunun için en büyük yeminleri edebilirim) bu aralar sana olan sevgimi-bırak kalbimi- parmak uçlarımda hissediyorum.
Bir sevgi nasıl insanın beynini uyuşturur ?
Nasıl kalbini delip,parçalamış gibi acıtır ?
Parmak uçlarım neden sızlıyor ?
Olmuş'la,ölmüş'e çare yok derler hep eskilerden beri.
Benim olmanı o kadar çok isterdim ki, ama bu hayatta bir ölene birde sevmeyene çare yokmuş onu öğrendim.
Bensiz ol,mutsuz olma...
Kayıt Tarihi : 24.6.2018 01:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!